Zdjęcie: Janusz Wieczorek
Kazimierz Władysław Rybczyński h. Wroniec
Pola aktywności: działacz społeczny, naczelnik Urzędu Pocztowego w Radomiu
Data urodzenia: 1786-03-04
Data śmierci: 1860-11-13
Biografia
Urodził się w Białej Cerkwi w guberni wołyńskiej jako syn Kazimierza i Heleny z Olszewskich. Nauki ukończył w 1808 r. w Galicji. W latach 1836-1857 był naczelnikiem Urzędu Pocztowego w Radomiu. Od 1850 r. przez kilka lat był przewodniczącym Rady Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych Powiatu Radomskiego, na które z własnych środków przekazał kwotę 150 rubli.
Zanim przeszedł do służby pocztowej przez 22 lata służył w wojsku Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego głównie w jednostkach gwardyjskich. Karierę wojskową rozpoczął w 3 Pułku Ułanów w 1808 r., a następnie jako szwoleżer, w stopniu kaprala i wachmistrz, walczył w 1 Pułku Lekkokonnym (Polskim) Strzelców Gwardii Cesarza Napoleona I w wojnie z Rosją. Brał udział w walkach pod twierdzą w Borujsku, gdzie został ranny. Bił się pod Smoleńskiem, Małojarosławcem, Możajskiem, Berezyną i Złotoryją. Za uratowanie życia francuskiemu generałowi E. Bordessoulle ,dowódcy II Korpusu Kawalerii, otrzymał w dniu 14 IV 1813 r. order Legii Honorowej. Brał udział w walkach podczas odwrotu wojsk napoleońskich z Rosji pod Dreznem, Lipskiem, Friburgiem i Hanał w Hesji, gdzie w dniu 30 X 1813 r. dostał się do niewoli. Po powrocie do kraju służył w 4 Pułku Strzelców Konnych Armii Królestwa Polskiego sformowanym w 1815 r. W dniu 17 II 1817 r. został awansowany na stopień ppor. adiutanta, a po przeniesieniu w 1821 r. do Warszawy na stanowisko sekretarza w sztabie Dywizji Gwardii wchodzącej w skład rosyjskiego Rezerwowego Korpusu Gwardii w dniu 16 V 1824 r. uzyskał awans na porucznika. Po wybuchu powstania listopadowego opowiedział się po stronie ks. Konstantego, a po jego ucieczce z Warszawy uzyskał przeniesienie do twierdzy w Modlinie, gdzie został adiutantem polowym gen. Henryka Milberga, szefa sztabu twierdzy. Po upadku powstania przybył do Warszawy i stawił się przed Komisją Rządową Wojny, gdzie ponownie złożył przysięgę na wierność carowi. Służbę wojskową zakończył na początku lat trzydziestych i przeniósł się do Radomia.
Ożenił się około 1830 r. z Emilią Dzimińską (1803-1843), która w marcu 1840 r. zakupiła na publicznej licytacji dobra wośnickie. Po jej śmierci Kazimierz Rybczyński wraz z córką Antoniną stali się jedynymi właścicielami majątku. Małżeństwo Rybczyńskich miało dwóch synów: Kazimierza i Karola oraz cztery córki: Marię, Eleonorę, Łucję (dzieci te zmarły w dzieciństwie) i wspomnianą wyżej córkę Antoninę, która w 1853 r. wyszła za mąż za Maksymiliana Gautiera, właściciela Zakrzewa. W 1857 r. Kazimierz Rybczyński na podstawie wydanego przez cara Aleksandra II dyplomu z herbem został zapisany w Księdze Szlachty Guberni Radomskiej. Zmarł we wsi Wośniki i został pochowany na cmentarzu w Radomiu przy dawnym Trakcie Starokrakowskim (obecnie ul. Bolesława Limanowskiego).
Był odznaczony: Krzyżem Legii Honorowej (1813 r.), Orderem Świętego Włodzimierza IV klasy (1830 r.), Złotym Krzyżem Virtuti Militari IV klasy (1831 r.), Znakiem Honorowym za Długoletnią i Nieskazitelną Służbę Wojskową i Cywilną (1855 r.) oraz Orderem Polskim Świętego Stanisława i Medalem Świętej Heleny.
Bibliografia
Archiwum Państwowe w Radomiu (dalej: APR), zespół nr 1321, Akta dóbr Wośniki ze zbioru rodziny Pruszaków.
APR, zespół nr 58\196\o\-\24, Rada Opiekuńcza Zakładów Dobroczynnych Powiatu Radomskiego.
Akt zgonu: sw.551290, Cerekiew , 66/1860 w: geneteka.genealodzy.pl
R. Bielecki, Słownik biograficzny oficerów Powstania Listopadowego, Warszawa 1995, T. 3, s. 419.
A. Boniecki, Herbarz Polski, T. V, s. 214.
Gwardia Cesarska, 1 Pułk Szwoleżerów - Lansierów, cz. 3. Biogramy, nr biogramu 1360, w: strona inter. Napoleon.org.pl (data dostępu 23 IV 2025).
G. Kuncewicz, Kwatera 10B, Grób Kazimierza Rybczyńskiego i jego dzieci (tekst niepublikowany 24 III 2009).
"Kurier Warszawski", 11(23) listopada 1860, nr 310.
Miasto umarłych, „Gazeta Radomska”, nr 88, 20.X. (1.XI.) 1888, s. 1-2.
Rocznik urzędowy obejmujący spis naczelnych władz cesarstwa oraz wszystkich władz i urzędników Królestwa Polskiego na rok 1850. Warszawa, Drukarnia Rządowa przy Komissyi Rząd. Sprawiedliwości, s. 273.
"Rocznik Wojskowy Królestwa Polskiego", 1830, s. 52, 54.
T. Suma, Urzędnicy pocztowi w Królestwie Polskim 1815-1871, [w:] Słownik biograficzny, Warszawa 2005, s.
Szlachta Guberni Augustowskiej, Lubelskiej i Radomskiej Wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1851, oprac. E. Sęczys, Warszawa 2018, s. 373.
S. Uruski, Herbarz Szlachty Polskiej, opr. A. Włodarski, T. XV, Warszawa 1931, s. 326.
Autor: Janusz Wieczorek
